Diverse onderzoeksgebieden

De Rijksdienst doet onderzoek over de volle breedte van het erfgoed:

  • kunst
  • design
  • (natuur)historische collecties
  • archeologie
  • monumenten
  • interieurs
  • archieven
  • bibliotheken
  • mobiel erfgoed
  • ... 

De onderzoeksvraag kan gaan over het soort materiaal en de samenstelling daarvan, over hoe objecten te behandelen en over manieren om ze te beschermen tegen verval.

Materiaal en analyse

Onderzoek kan gaan over identificatie van materialen en analyse van samenstelling zoals verf in schilderijen of interieurafwerkingen, lak op meubels, gebruikte plastics, kleurstoffen op textiel of samenstelling van aardewerk. Om dit goed te doen worden specifieke analysemethoden ontwikkeld, bij voorkeur non-destructief of anders geschikt voor minuscule monsters. Met dit soort onderzoek krijgen we inzicht in het maakproces, de herkomst, de datering of zelfs voor een reconstructie van de oorspronkelijke verschijningsvorm. Als er bijvoorbeeld een vraag is over de ontwikkeling van druktechnieken door de eeuwen heen, dan kunnen we de gebruikte inkt en papiersamenstelling analyseren. En om archeologische vondsten in de tijd te plaatsen bekijken we welke materialen zijn gebruikt.

Behandeling

Voor de ontwikkeling van conserverings- en restauratiebehandelingen bestuderen we degradatieverschijnselen. Denk bijvoorbeeld aan het schoonmaken van oppervlakken (beschilderd, gips, stuc, plastics), het onzichtbaar lijmen van plastics of het consolideren van kwetsbare oppervlakken (verfschilfers, schuimen). Daarbij worden ook stabiliteit en reversibiliteit van conserveringsmaterialen bestudeerd.

Preventieve conservering

Onderzoek naar de invloed van omgevingsfactoren (vocht, temperatuur, lucht,  trillingen) op voorwerpen leidt tot kennis voor preventieve conservering zoals richtlijnen voor museumverlichting en het museale binnenklimaat, geschikte methoden voor opslag of transport, begeleiding van (ver)bouwprocessen en ook het documenteren van installaties en houden van kunstenaarsinterviews. De specifieke kennis wordt gebruikt bij besluitvorming over conservering en restauratie, verantwoord gebruik en presentatie van collecties, omgang met ensembles en collectie-, risico-, en waardemanagement.