Nico van Bekkum, Landschap dijk met bomen langs kanaal I, ca. 1980

Weblog

Hier in dit landschap is de mens aan het werk geweest. De kaarsrechte lijn van het water links, de twee licht verhoogde dijken, de weg en de op systematisch afstand van elkaar geplaatste bomen. De schilder is Nicolaas Hubertus van Bekkum, een geboren en getogen Rotterdammer. Hij kreeg van 1958-1961 zijn opleiding op de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam en specialiseerde zich in stadsgezichten en landschappen.

Landschap dijk met bomen langs kanaal.
Beeld: Nico (N.H.) van Bekkum (1936), Landschap dijk met bomen langs kanaal I, ca. 1980, olieverf op doek, 45 x 61 cm, inv.nr. DV8006

Gemaakt landschap

Dit landschap is in de buurt van Watervliet geschilderd, een dorp in Oost Vlaanderen, net over de grens met Nederland. Er zaten meer Nederlanders, ook het kunstenaarsechtpaar Clara de Jong en Harry Visser werkten er. Daar in dat ongerepte land had hij een woning. Het water is het Leopoldskanaal. Het kanaal is ongeveer 46 kilometer lang en mondt uit in zee bij Zeebrugge. Het werd tussen 1843-1854 met de hand gegraven en volgt min of meer de Nederlandse grens. In de Tweede Wereldoorlog was het ‘t toneel van felle gevechten tussen de Canadezen en Britten enerzijds en de Duitse bezetter. Tegenwoordig is het een prachtig natuurgebied.

Een aantal van de landschappelijke vergezichten werden verworven voor het rijk via de Beeldende Kunstenaarsregeling, waar Van Bekkum van de jaren zestig tot tachtig gebruik van maakte. De Rijksdienst had ooit 188 werken van hem, bijna allemaal uitgeleend aan (overheids)instellingen. Toen het rijk een deel van de collectie wegschonk, namen die instanties zijn schilderijen en aquarellen over. Dit landschap en een stadsgezicht van Schiedam zijn in de rijkscollectie gebleven.

Van Bekkum noemt zichzelf een ‘realist van de 21ste eeuw’, en met recht. Al is de mens afwezig in zijn werk, toch doet dit landschap je direct in de zomer belanden. De zon staat hoog want de schaduwen zijn kort. Je ziet jezelf zittend onder de bomen, een moment van rust op een zomerse fietstocht. De weg mag eindeloos lijken, het doel nog lang niet in zicht, het is een genot om in het gemaakte landschap verder te fietsen…