Adriana Krijgsman-van Oeveren, Grote vogel, 1972

Weblog

Adriana Krijgsman-van Oeveren werd in 1931 in het gehucht Nisse op Zuid-Beveland geboren. Van 1957 tot 1959 volgde ze een avondcursus keramiek bij de bekende keramiste Emmy Molt. Die leerde haar de fijne kneepjes van de glazuurtechniek. Ook kreeg ze les van Henk Tieman, bij wie ze zich bekwaamde in het vormen van klei met de hand. Omdat ze theoretische verdieping wilde, bezocht ze lessen ‘esthetische vorming’ aan de Nutsacademie in Rotterdam. Later had ze in deze stad haar eigen atelier, waar ze ook kleine exposities hield.

Afbeelding van sculptuur van Adriana Krijgsman-van Oeveren voorstellende een vogel.
Adriana Krijgsman-van Oeveren (1931-2005), Grote vogel (1972), gebakken klei met bruine engobe, ingekraste versiering, 20 x 22 x 13 cm, inv.nr. K73032

Omdat Krijgsman geen draaischijf gebruikte, kregen haar beelden een heel eigen, persoonlijk karakter. Dat viel ook de recensent van haar eerste overzichtstentoonstelling in 1976 op, want hij schreef dat ‘haar diertjes’ oorspronkelijke vormen hadden met een zeer fijngevoelige uitdrukking en een mooi glazuur. Deze vogel is bedekt met zogenoemde engobe, een dun laagje klei van een andere kleur. Hierin heeft Krijgsman een patroon met kleine waaiervormen gekrast dat de veren van de vogel suggereert.

Keramisten die figuratieve beelden maakten, hadden het in de jaren 70 niet makkelijk. De aandacht ging uit naar abstracte en conceptuele kunst, en werk naar de natuur werd gezien als ouderwets. Om deze kunstenaars te steunen, vroeg de kunstaankoopcommissie van het Rijk in 1972 inzendingen met het thema ‘realisme in de keramiek’. Krijgsman stuurde deze ‘Grote vogel’ in, samen met een tweede beeldje dat ze ‘Gewichtige Vogel’ noemde. Het rijk kocht beide exemplaren aan. Hoewel het eerst de bedoeling was om van alle inzendingen een tentoonstelling te maken, ging dat later toch weer niet door.

Krijgsman maakte haar hele leven dieren van klei, vooral vogels. Waar zijn ze terechtgekomen? Ook over de kunstenares zelf is jammer genoeg niet veel bekend. Mocht een van haar nabestaanden dit lezen, hij of zij melde zich…