Weblog Kunstwerk van de Maand en mediakunst

Oud-collega Fransje Kuyvenhoven begon de online rubriek 'Kunstwerk van de Maand' in 2012 met een wandkleed van Wil Fruytier. Er is geen onderwerp geweest of Fransje heeft het een podium gegeven: voetballers, ijsheiligen, staatsieportretten, asielzoekers. Alle actualiteit kreeg een beeldende connectie uit de Rijkscollectie RCE.

Fransje is inmiddels met pensioen maar de rubriek ‘Kunstwerk van de Maand’ wordt voortgezet door haar collega’s van de afdeling Kunstcollecties. In de vitrines treft u een aantal kunstwerken aan van vrouwelijke kunstenaars waarover in deze rubriek eerder is geschreven.

Vitrine 1

Olieverf op doek met Begonia in rode pot. Het schilderij is gevat in een wit gepatineerde vurenhouten profiellijst. Het schilderij is in 1986 geschonken door mevrouw Lucie Frateur.

Over dit werk is een weblog op onze website geschreven: Ru Paré, Planten, 1938.

Olieverf op doek met zelfportret van Gijswijt. We zien de kunstenares met een hoedje op haar hoofd. In 1962 kwam het schilderij via een nalatenschap van de kunstenaar in de RCE-collectie.

Over dit werk is een weblog op onze website geschreven: Agnieta Gijswijt, Zelfportret, 1898.

Geconstrueerde bol werd in 1975 door de Nederlandse Kunst Stichting (NKS) voor 4500 gulden verworven ten behoeve van de tentoonstelling 'Het geconstrueerde beeld'. In september 1976 werd de bol door de NKS overgedragen aan de Dienst Verspreide Rijkscollecties (DVR), een voorganger van de RCE.

Yvonne Kracht werd geboren te Rotterdam en is momenteel werkzaam te Amsterdam als schilderes, graficus en beeldhouwster. Vanuit een abstract expressionistische schildertrant koos zij rond 1960 voor het uitbeelden van strak geometrische vormen gebaseerd op machine onderdelen. Deze voerde zij nadien uit als driedimensionale kleine objecten en in monumentaal formaat onder andere in cortenstaal en aluminium, later ook met spiegels, voor opdrachten voor de openbare ruimte.

Over een ander werk van Yvonne Kracht is een weblog op onze website geschreven: Een coronamolecuul avant la lettre.

Verder lezen over het werk van Yvonne Kracht? Lees dan dit artikel geschreven door José Boyens uit 1981: De ruimte cerebraal benaderd De constructies van Yvonne Kracht.

Christie van der Haak is schilder, ontwerper, keramist en textielkunstenaar. Zij is geroemd om een "overdaad aan kleur en onverwachte combinaties van patronen."

De schaal is beschilderd met een polychroom, abstract decor gemaakt van geglazuurd aardewerk en is uitgevoerd door Keramiekatelier Struktuur68. Het atelier werd in 1968 in Den Haag opgericht door Henk Trumpie en Jacques van Gaalen. Het bedrijf heeft zich gespecialiseerd in het realiseren van grote sculpturen en reliëfs in openbare en particuliere ruimten, zowel binnen als buiten. Sinds de oprichting heeft het atelier met enkele honderden kunstenaars gewerkt onder wie Christie van der Haak, maar ook Karel Appel, Armando, Hans van Bentem, Dora Dolz, Daan van Golden, Lucebert, David Vandekop en Anne Wenzel.

De monumentale schaal werd samen met een vergelijkbare schaal maar met een andere kleurstelling in 1992 aangekocht van Galerie van Rijsbergen te Rotterdam.

Vergroot afbeelding

Vergroot afbeelding

Vergroot afbeelding

Vergroot afbeelding

Vitrine 2: Vrouwen in de Mediakunst

Moderne beeldende kunst

De collectie 20ste-eeuwse beeldende kunst bevat een kleine collectie experimentele film (circa 40 stuks) en videowerken (circa 250 stuks). Deze deelcollectie omvat autonome films, videowerken, multimedia-installaties, registraties van performances en documentair videowerk (bijvoorbeeld interviews met kunstenaars of educatieve begeleiding bij tentoonstellingen).

Film en videokunst

De collectie film en videowerken beslaat 25 jaar Nederlandse film- en videokunst (inclusief werk van buitenlandse kunstenaars die in Nederland werkzaam zijn). Ze geeft een representatief overzicht van de ontwikkelingen in de Nederlandse film en videokunst van de jaren 70 tot begin jaren 90. De collectie bevat werken van enkele pioniers van de Nederlandse film en videokunst zoals Livinus en Jeep van der Bundt, Ben d’Armagnac, Bas Jan Ader, Peter Struycken en Miguel-Ángel Cárdenas. Het zwaartepunt van de collectie betreft werk uit de jaren 80. Het gaat dan om werk van onder meer Abramovic/Ulay, Lydia Schouten, Hooykaas/Stansfield, Servaas en Pink.

LI-MA

Onze gehele videokunst collectie met de originele dragers is ondergebracht bij LI-MA (Living Media Art), kennisinstituut voor conservering, distributie en onderzoek van mediakunst in Amsterdam. Kijk voor meer informatie op de website van LI-MA.

In deze vitrine is in een 'loop' het werk van vier vrouwelijke mediakunstenaars te zien:  

Vergroot afbeelding

Vergroot afbeelding

Vergroot afbeelding

Vergroot afbeelding

Nan Hoover (1931-2008), Landscape, 1977, BK38213

Nan Hoover was een Amerikaanse kunstenaar die lange tijd in Nederland werkzaam is geweest. Hoover volgde een studie aan de Cocoran Gallery School of Art in Washington D.C., waarna ze begon als schilder en beeldend kunstenaar, voornamelijk in de performancerichting. In 1969 verhuisde ze naar Amsterdam waar ze de fotografie en videokunst leerde kennen. Dit was de kunstrichting waar ze zich van het midden van de jaren zeventig het meest op toelegde en die haar ook tot een internationaal bekende kunstenares heeft gemaakt. Belangrijkste thema’s in haar kunst zijn licht en beweging. Aan de ene kant speelt het menselijk lichaam een belangrijk rol; ofwel reëel, ofwel in de vorm van licht en schaduw. Aan de andere kant spelen natuur, landschap en architectuur, weergegeven in heldere kleuren of in duistere stemmingen, een centrale rol. De video die u hier ziet is in 1977 via de BKR in de RCE-collectie terechtgekomen.

Marja Samson (1950-), Venetian blind, 1977, K80301

Marja Samsom is een Nederlandse kunstenaar die sinds 1980 woont en werkt in New York. Samsom volgde haar opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam en maakt sinds 1970 Super8 films, polaroids, stills en performances. Tijdens deze beginjaren trad Samsom veel op, onder andere in De Appel te Amsterdam. Haar expertise ligt bij conceptuele kunst, mediakunst en performance kunst. Samsom maakt in haar werk veelvuldig gebruik van humor en identiteit en speelt met concepten zoals de huisvrouw en de pin-up. Samsom geeft in haar werk vaak geen uitleg, maar laat het publiek de werken zelf interpreteren.

De video die u hier ziet is in 1980 via de Nederlandse Kunst Stichting (NKS) voor de tentoonstelling 'Met het oog op het lichaam' in de RCE-collectie terechtgekomen. De NKS had als doelstelling: het onder alle lagen der bevolking belangstelling te wekken voor de werken der Nederlandse Beeldende Kunstenaars en daartoe maakte de stichting tentoonstellingen en zorgde tevens voor de verspreiding van deze tentoonstellingen. 

Lydia Schouten (1948-), Echoes of Death / Forever young, 1986, K88233

Lydia Schouten is een Nederlands beeldend kunstenaar die zich bezig houdt met videokunst, performance kunst en mediakunst. In het begin van haar carrière stelde ze traditionele vrouwenrollen en de vrouw als seksobject aan de kaak. Meer recent gaat haar werk over de thema's eenzaamheid, seks en geweld. Schouten studeerde aan de Vrije Academie in Den Haag (1967-1971) en aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Rotterdam (1971-1976).

Naast een groot aantal video’s van haar hand, heeft de RCE ook een aantal installaties van Schouten in de collectie. Echoes of Death / Forever young is om je heen en doet een beroep op al uw zintuigen. De video is in 1988 aangekocht via de kunstenaar zelf en zo in de RCE-collectie terechtgekomen.

Irene Fortuyn (1959-) & Robert O’Brien (1951-), Much ado about nothing, 1984, K85925

Irene Fortuyn is een Nederlandse ontwerper, beeldhouwer, installatiekunstenaar, onderzoeker en docent. Ze staat bekend om haar installatiekunst en beeldhouwwerken in de stedelijke openbare ruimte. Met haar man Robert O'Brien (1951-1988) vormde ze het kunstenaarsduo Fortuyn/O'Brien. In hun gezamenlijke oeuvre staat de relatie tussen kunst en de openbare ruimte centraal, waarbij de spanning tussen natuur en cultuur een rode draad vormt. Waar zij zich met hun vroege werk vooral richtten op de relatie tussen het kunstobject en zijn locatie, beoogden zij met later werk tastbare sociale interventies te plegen in de openbare ruimte.

In dit werk zijn Fortuyn en O’Brien te zien terwijl zij samen naar een schilderij kijken en hierover praten. De dialoog en het idee voor deze korte film zijn bedacht door het kunstenaarsduo maar de productie is uitgevoerd door schrijfster Margriet de Moor. De video is in 1985 aangekocht via Atelier Noordeinde te Bussum en zo in de RCE-collectie terechtgekomen.