Pure puurheid
Weblog
De mythische eenhoorn wordt al sinds de oudheid beschreven en afgebeeld als een wit, paardachtig dier met een spiraalvormige hoorn. Het fabeldier, dat zich alleen laat vangen door een maagd, symboliseert zuiverheid en genade, maar wordt ook geassocieerd met erotiek, waarbij de hoorn een erectie verbeeldt. De maakster van dit kleine, verstilde landschap, Sylvia Quiëll, schilderde vaker eenhoorns. Zij had er echter geen sensuele bedoeling mee, voor haar waren de dieren voor ‘honderd procent symbolen van puurheid’.
De rijkscollectie bevat zes schilderijen van Quiëll, alle verworven via de Beeldende Kunstenaarsregeling, waaronder dit paneeltje. Toen ze in 1975 ging samenwonen met de beroemde kunstenaar Carel Willink, mocht ze geen gebruik meer maken van de regeling. Woedend schreef ze in haar dagboek (dat in 1983 werd bewerkt en gepubliceerd): ‘Kan dat nou zo maar, is dat niet vreselijk schofterig, om een vrouw meteen maar als aanhangsel van een man te zien, als onzelfstandig schepsel dat in de rol van profiteuse gedrukt wordt?’
Ze bouwde vervolgens onder de naam Sylvia Willink zelf een bloeiende carrière op als schilder en beeldhouwer van portretten, onder anderen van Anne Frank, Willem Frederik Hermans, koningin Beatrix en Vladimir Horowitz. Dit vroege landschap roept ondanks de kale bomen een warme sfeer op, een uitstraling die zij later ook in haar portretkunst wist te leggen.