Het verloren schaap
Weblog
Jaap Min schilderde het liefst, het vaakst, het mooist de duinen, stranden, bossen en weiden in de omgeving van zijn geboorteplaats Bergen, woest en onheilspellend, zoals hij geleerd had op de Rijksacademie in Amsterdam. Hij was een veelgevraagd kunstenaar voor monumentale opdrachten in kerken, scholen en andere openbare gebouwen. En hij schilderde portretten, stillevens en onderwerpen uit de Bijbel.
Het onderwerp van dit doek is ontleend aan de gelijkenis van het verloren schaap uit het Evangelie van Lucas. Daarin spreekt Jezus tot de schriftgeleerden: ‘Wie van u, die honderd schapen heeft en er één van verliest, laat niet de negenennegentig in de wildernis achter en gaat het verlorene zoeken, totdat hij het vindt? En als hij het vindt, tilt hij het met blijdschap op zijn schouders...’, waarmee hij bedoelt dat één bekeerde zondaar hem liever is dan vele ‘rechtvaardigen die geen bekering nodig hebben’.
Min raakte op een reis door Italië onder de indruk van de wandschilderingen van Giotto. Op de Rijksacademie ontplooide hij zich verder in de monumentale schilderkunst. Dat is te zien aan de door dikke contouren omgeven platte vlakken en het sobere kleurenpalet. Het ministerie van OKW was trots op dit schilderij en toonde het in 1955 op de tentoonstelling Rekenschap, een overzicht van rijksaankopen.