Lou Loeber, Zelfportret, 1921
Weblog
Lou Loeber kreeg tijdens haar leven weinig erkenning voor haar kunst, maar in 1982, een jaar voor haar dood, kocht de Rijksdienst acht schilderijen van de toen 88-jarige kunstenares. Dat was opmerkelijk want de Dienst mocht eigenlijk alleen recent werk van kunstenaars verwerven. Volgens het jaarverslag illustreerden de werken, uit de periode 1915 tot 1925, ‘op voortreffelijke wijze haar ontwikkeling (…) van haar academische werk tot haar eigen wijze van abstractie’. De aankoop bestond uit landschappen, stillevens en dit gesigneerde en gedateerde portret uit 1921.
Loeber werd geboren in Amsterdam maar groeide op in het artistiek levendige Blaricum, als oudste dochter in een groot, welgesteld gezin met veel aandacht voor kunst en muziek. Ze ging in Amsterdam naar de Rijksacademie, maar maakte de opleiding niet af omdat ze het onderwijs te conservatief vond. Weer terug in Blaricum ging ze schilderen in het atelier dat haar vader voor haar had laten bouwen in de tuin van het ouderlijk huis. Haar belangstelling ging uit naar het kubisme en De Stijl en ze voelde zich een geestverwant van Piet Mondriaan en (haar buurman) Bart van der Leck. In 1921, het jaar waarin ze dit zelfportret schilderde, had ze haar eerste expositie. Ze vond haar socialistische kunstideologie bij de Sociaal-Democratische Arbeiders Partij (SDAP) en bij de Socialistische Kunstenaars Kring.
Loeber schilderde, tekende en etste landschappen, stadsgezichten, mensen, stillevens en fabrieken. Ze vond dat haar kunst aantrekkelijk moest zijn voor ‘het volk’. Daarom vereenvoudigde ze haar voorstellingen door scherpe horizontale, verticale en schuine lijnen aan te brengen en de zo ontstane vlakken in te vullen met contrasterende kleuren. Ze wilde dat haar sterk geabstraheerde kunst voor een groot publiek bereikbaar en betaalbaar was en vermenigvuldigde haar werk om de prijs laag te houden. Maar van dit zelfportret is er maar één!