Rijkswaterstaat en RCE versterken samenwerking cultureel erfgoed

Een nieuwe werkwijze van Rijkswaterstaat (RWS) en de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) maakt het voortaan mogelijk al in een vroeg stadium rekening te houden met cultureel erfgoed bij werkzaamheden van RWS. Dit spraken beide partijen vandaag, 11 november, af in een hernieuwde samenwerkingsovereenkomst. Hiermee is het erfgoed beter beschermd en blijft er meer grip op de uitvoering van projecten.

Jaap Slootmaker plv. DG Rijkswaterstaat en Barbera Wolfensberger, DG Cultuur en Media van OCW tekenen hernieuwde samenwerkingsovereenkomst
Jaap Slootmaker, plv. DG Rijkswaterstaat en Barbera Wolfensberger, DG Cultuur en Media van OCW, tekenen de hernieuwde samenwerkingsovereenkomst.

De twee overheidsinstanties werken al sinds 1987 samen op het gebied van archeologie. Deze samenwerking wordt nu vernieuwd en uitgebreid naar cultureel erfgoed: (maritieme) archeologie, (gebouwde en aangelegde) monumenten, stads- en dorpsgezichten en cultuurlandschappen.

Gezamenlijke intake

De nieuwe werkwijze houdt in dat er gewerkt gaat worden met een gezamenlijke intake door RWS en de RCE. Deze intake bestaat onder andere uit een startoverleg en adviesronden. Dit verbetert de samenwerking al in de planvormingsfase en bij de uitvoering van aanleg- en beheerprojecten, en is er vooraf inzicht in het aanwezige cultureel erfgoed en de toepasselijke wet- en regelgeving. Ook betekent deze werkwijze dat cultuurhistorie en landschap, in aanvulling op archeologie, expliciet meegenomen dienen te worden bij aanbestedingen. Betrokkenen komen zo niet voor verrassingen te staan.

De komende jaren wordt de nieuwe werkwijze toegepast in een aantal pilotprojecten. RWS en de RCE bekijken momenteel welke projecten hiervoor in aanmerking komen.

Ongeschreven geschiedenis bewaren

Het is niet helemaal nieuw om vanuit verschillende disciplines te kijken naar cultureel erfgoed in een projectgebied. RWS en de RCE deden bijvoorbeeld al eerder ervaring op met de archeologische en cultuurhistorische verwachtingskaart van het Maasdal. Deze kaart is gemaakt voor een zorgvuldige omgang met archeologische vindplaatsen en cultuurhistorische elementen in grote wateropgaven en –projecten, zoals Ruimte voor de Rivier.

Hieruit bleek onder andere dat in het gebied enkele oude Maasheggen (mei- en sleedoornheggen) aanwezig zijn, welke al eeuwenlang worden gebruikt als perceelscheiding en veekering. Omdat deze nu in beeld zijn, kunnen ze straks in de nieuwe plannen goed worden ingepast. Door op deze manier zorgvuldig om te gaan met cultureel erfgoed, bewaren we de ongeschreven geschiedenis van Nederland.